سرطان حنجره، نوعی سرطان گلو است که حنجره را درگیر میکند و عمدتاً به علت جهشهای ژنتیکی منجر به رشد غیرقابل کنترل سلولی ایجاد میشود. حنجره، که درست زیر حلق (گلو) قرار دارد، نقش مهمی در تنفس، بلع و صحبت کردن ایفا میکند. سرطان حنجره بر اساس محل تومور در حنجره و مرحله رشد آن طبقهبندی میشود. گزینههای درمانی بر اساس مرحله و محل سرطان متفاوت است، اما معمولاً شامل جراحی، پرتودرمانی، شیمیدرمانی و اخیراً درمانهای هدفمند و ایمنیدرمانی میباشد.
۱. علائم و تشخیص سرطان حنجره
تشخیص زودهنگام علائم سرطان حنجره برای درمان سریع و مؤثر بسیار حائز اهمیت است. رایجترین علائم شامل گرفتگی مداوم صدا به مدت بیش از سه هفته، دشواری در بلع، توده در گردن، گوشدرد و گلودرد مداوم است. در مراحل پیشرفتهتر، بیماران ممکن است دچار مشکلات تنفسی، کاهش وزن و احساس انسداد در گلو شوند. تشخیص زودهنگام بهطور چشمگیری پیشآگهی بیماری را بهبود میبخشد، بنابراین آگاهی از این علائم بسیار ضروری است.
تشخیص سرطان حنجره شامل مجموعهای از روشها است که برای شناسایی محل تومور و ارزیابی مرحله آن به کار میروند. ابزارهای تشخیصی شامل:
- لارنگوسکوپی و آندوسکوپی: این روشها از دوربین برای بررسی گلو و حنجره برای مشاهده ناهنجاریها استفاده میکنند. در طی این معاینه ممکن است بیوپسی انجام شود تا بافت برای وجود سلولهای سرطانی تجزیه و تحلیل شود.
- آزمایشات تصویربرداری: تکنیکهای تصویربرداری مانند توموگرافی کامپیوتری (CT)، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و اسکن پوزیترون (PET) برای مشاهده اندازه، محل و گسترش تومور به بافتهای مجاور یا غدد لنفاوی به کار میروند.
- بیوپسی: تشخیص نهایی نیاز به بیوپسی دارد، جایی که نمونهای از بافت مشکوک را برمیدارند و در آزمایشگاه بررسی میشود.
پس از تشخیص، مرحلهبندی سرطان به تعیین شدت و گسترش بیماری کمک میکند و در انتخاب درمان نقش تعیینکنندهای دارد. مرحلهبندی سرطان از مرحله I تا IV (به عدد رومی) مشخص میشود، که مرحله I نشاندهنده تومورهای کوچک و محدود و مرحله IV نمایانگر سرطان پیشرفتهتر با احتمال گسترش به دیگر نقاط بدن است.
۲. گزینههای درمان سرطان حنجره
درمان سرطان حنجره بر اساس شرایط بیمار است و بر اساس عواملی مانند مرحله سرطان، محل آن، وضعیت کلی سلامت بیمار و حتی نقش ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) در توسعه سرطان، انتخاب میشود. سرطانهای مثبت به HPV به درمانهای خاصی بهتر پاسخ میدهند و این عامل میتواند در انتخاب روش درمان مؤثر باشد. تیمهای چندتخصصی از جراحان، انکولوژیستها، رادیولوژیستها و گفتاردرمانگران برنامههای درمانی اختصاصی برای بیماران تنظیم میکنند.
۲.۱. جراحی
گزینههای جراحی برای سرطان حنجره بر اساس اندازه و محل تومور متفاوت است. برای تومورهای کوچک، جراحی لیزری یا روشهای آندوسکوپیک میتوانند مؤثر باشند. این جراحیها به صورت کمتهاجمی انجام میشوند و اغلب بخش عمدهای از حنجره و بافتهای اطراف آن را حفظ میکنند. جراحی لیزری به دلیل دقت بالای خود مزیت ویژهای دارد و با آسیب کمتر به بافتهای سالم همراه است که باعث بهبودی سریعتر، عوارض کمتر و حفظ عملکردهای حیاتی مانند صحبت کردن و بلع میشود.
برای تومورهای گستردهتر، جراحی ممکن است شامل برداشتن بخشی یا کل حنجره باشد:
- لارنژکتومی جزئی: در این جراحی بخشی از حنجره برداشته میشود در حالی که بخشهایی از تارهای صوتی حفظ میشوند. بیماران اغلب توانایی صحبت کردن را هرچند با صدایی متفاوت حفظ میکنند.
- لارنژکتومی کامل: در موارد پیشرفته، ممکن است نیاز به برداشتن کل حنجره باشد که منجر به نفس کشیدن از طریق استوما (سوراخی در گردن) میشود. با این حال، بیماران میتوانند با استفاده از روشهای جایگزین مانند پروتز صدا یا گفتار از طریق مری، دوباره به صحبت کردن بپردازند.
در مواردی که سرطان به غدد لنفاوی گسترش یافته باشد، ممکن است دیسکسیون گردن برای برداشتن غدد لنفاوی مبتلا لازم باشد.
۲.۲. پرتودرمانی
پرتودرمانی اغلب اولین خط درمان برای سرطانهای مرحله I و II است، به ویژه هنگامی که جراحی ممکن است عملکردهای مهمی مانند صحبت کردن را به خطر بیندازد. پرتوهای با انرژی بالا (مانند اشعه ایکس یا پروتونها) سلولهای سرطانی را هدف قرار میدهد و تومورها را کوچک یا نابود میکنند. پرتودرمانی خارجی رایجترین نوع درمان است، که در آن یک دستگاه اشعه را از خارج بدن به تومور میتاباند.
در موارد پیشرفتهتر، شیمیپرتودرمانی (ترکیب شیمیدرمانی و پرتودرمانی) استفاده میشود تا حساسیت سلولهای سرطانی به پرتو افزایش یابد و اثربخشی درمان بیشتر شود. هرچند این درمان ترکیبی احتمال از بین بردن سرطان را افزایش میدهد، اما خطر عوارض جانبی نیز بیشتر میشود که شامل زخمهای دهانی، خستگی و تحریک پوست در ناحیه درمان است.
۲.۳. شیمیدرمانی
شیمیدرمانی معمولاً برای سرطانهای پیشرفته حنجره به کار میرود، به ویژه اگر سرطان به دیگر نقاط بدن گسترش یافته باشد. داروهایی مانند سیسپلاتین و 5-فلوئورواوراسیل معمولاً برای هدف قرار دادن سلولهای سرطانی که به سرعت تقسیم میشوند، استفاده میشوند. شیمیدرمانی ممکن است به تنهایی یا همراه با پرتودرمانی (شیمیپرتودرمانی) انجام شود.
در مواردی که شیمیدرمانی سنتی به دلیل وضعیت سلامتی بیمار یا ویژگیهای سرطان امکانپذیر نباشد، داروهای هدفمند مانند سیتوکسیماب ممکن است به کار گرفته شوند. سیتوکسیماب یک آنتیبادی مونوکلونال است که به طور خاص گیرندههای عامل رشد اپیدرمال (EGFR) را روی سطح سلولهای سرطانی هدف قرار میدهد و سیگنالهایی که رشد سرطان را تقویت میکنند، مسدود میکند.
۲.۴. ایمنیدرمانی
ایمنیدرمانی یکی از جدیدترین و امیدوارکنندهترین روشهای درمانی برای سرطان پیشرفته حنجره است. این درمان از سیستم ایمنی بیمار برای شناسایی و حمله به سلولهای سرطانی استفاده میکند. داروهایی مانند پمبرولیزوماب و نیوولوماب، که به عنوان مهارکنندههای نقاط ایمنی شناخته میشوند، پروتئینهایی را که به سلولهای سرطانی کمک میکنند تا از حمله سلولهای ایمنی فرار کنند، مسدود میکنند. ایمنیدرمانی معمولاً برای بیمارانی که سرطان آنها به درمانهای دیگر پاسخ نداده یا پس از درمان اولیه عود کرده است، استفاده میشود.
۳. مرحلهبندی و برنامههای درمانی اختصاصی
پروتکلهای درمان سرطان حنجره به شدت به مرحله و محل سرطان بستگی دارد:
- مرحله I: سرطان در مراحل اولیه اغلب با جراحی یا پرتودرمانی به عنوان تنها درمان درمان میشود. هدف این است که تا حد ممکن از جعبه صدا محافظت کرده و تومور را به طور کامل حذف یا نابود کنند.
- مرحله II: با رشد سرطان، درمان ممکن است شامل ترکیبی از جراحی و پرتودرمانی باشد، به ویژه اگر تومور شروع به تأثیرگذاری بر حرکت تارهای صوتی یا غدد لنفاوی کرده باشد.
- مرحله III و IV: سرطان پیشرفته حنجره معمولاً نیازمند یک رویکرد چندجانبه است، که ترکیبی از جراحی، پرتودرمانی و شیمیدرمانی برای مقابله با ماهیت تهاجمیتر و گستردهتر بیماری به کار میرود.
هر برنامه درمانی بر اساس ویژگیهای تومور، وضعیت کلی سلامت بیمار و ترجیحات شخصی در مورد نتایج درمان و کیفیت زندگی به دقت تنظیم میشود.
۴. نرخ بقا و مدیریت عود
نرخ بقا در سرطان حنجره به شدت به تشخیص زودهنگام و درمان بستگی دارد. هنگامی که در مراحل اولیه (مرحله I یا II) تشخیص داده شود، نرخ بقای ۵ ساله میتواند تا ۹۰٪ باشد. اما برای سرطان مرحله IV، جایی که بیماری به دیگر نقاط بدن متاستاز کرده، نرخ بقا بهطور قابلتوجهی کاهش مییابد و نیاز به درمانهای تهاجمیتر دارد.
مدیریت عود برای نجاتیافتگان سرطان حنجره بسیار مهم است. اگر سرطان پس از درمان اولیه بازگردد، بیماران ممکن است نیاز به جراحی بیشتر، پرتودرمانی یا شیمیدرمانی بر اساس برنامه درمانی قبلی، داشته باشند. در برخی موارد، ایمنیدرمانی ممکن است به منظور بهبود دفاع طبیعی بدن در برابر سرطان عودکننده معرفی شود.
۵. عوامل خطر و پیشگیری
سیگار کشیدن عامل خطر اصلی برای سرطان حنجره است و مصرف بیش از حد الکل این خطر را افزایش میدهد. تماس با مواد شیمیایی مضر و گرد و غبار و همچنین رژیم غذایی فاقد میوه و سبزیجات نیز میتواند به ایجاد این سرطان کمک کند. عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) نیز عامل خطر مهمی برای سرطانهای گلو، از جمله سرطان حنجره است.
تلاشهای پیشگیرانه شامل تغییرات سبک زندگی مانند ترک سیگار، کاهش مصرف الکل، بهبود رژیم غذایی و رعایت نکات ایمنی جنسی برای کاهش خطر عفونت HPV میباشد. واکسیناسیون علیه HPV برای جمعیتهای جوانتر توصیه میشود تا از سرطانهای مرتبط با HPV پیشگیری شود.
نتیجهگیری: مزیت درمان سرطان حنجره در بیمارستان بینالمللی آویسنا
هنگام در نظر گرفتن درمان سرطان حنجره، ترکیه به عنوان یک مقصد برتر به دلیل زیرساختهای پیشرفته بهداشتی، متخصصان پزشکی با مهارت بالا و گزینههای درمانی مقرونبهصرفه برجسته است. یکی از بهترین مراکزی که مراقبتهای استثنایی ارائه میدهد، بیمارستان بینالمللی آویسنا است که فناوریهای پزشکی پیشرفته را با رویکردی جامع به مراقبت از بیمار ترکیب میکند. بیمارستان آویسنا طیف کاملی از درمانها را از جراحی لیزری برای سرطانهای مرحله اولیه تا شیمیپرتودرمانی و ایمنیدرمانی برای مراحل پیشرفته ارائه میدهد. تیمهای چندتخصصی بیمارستان اطمینان حاصل میکنند که هر بیمار برنامه درمانی اختصاصی دریافت میکند که هم سرطان و هم سلامت کلی بیمار را در نظر میگیرد.
با بهرهگیری از تکنیکهای جراحی لیزری پیشرفته، گزینههای کمتهاجمی و مراقبت باکیفیت و در عین حال مقرونبهصرفه، بیمارستان بینالمللی آویسنا مزیت قابلتوجهی به بیماران ارائه میدهد. تعهد بیمارستان به مراقبت متمرکز بر بیمار و دسترسی به آخرین پیشرفتها در درمان سرطان، آن را به انتخابی ایدهآل برای کسانی که به دنبال نتایج مطلوب در مبارزه با سرطان حنجره هستند، تبدیل کرده است.
سرطان حنجره از طریق معاینه فیزیکی برای بررسی وجود توده در گلو و گردن، لارنگوسکوپی برای مشاهده حنجره، بیوپسی برای تجزیه و تحلیل بافت و آزمایشهای تصویربرداری مانند CT، MRI یا اسکن PET برای بررسی اینکه آیا سرطان گسترش یافته است، تشخیص میدهند.
بهبودی پس از درمان سرطان حنجره به نوع درمان بستگی دارد. لارنژکتومی جزئی ممکن است چند هفته طول بکشد، در حالی که لارنژکتومی کامل و درمان هایی مانند پرتودرمانی یا شیمی درمانی می تواند به بهبودی و توانبخشی طولانی تری برای گفتار و بلع نیاز داشته باشد. گفتار درمانگران اغلب به بازیابی عملکردهای طبیعی کمک می کنند.